Lopper og gressenker

Det er ikkje til å komme unna - eg føler meg innhenta av tidsklemma. Dagane berre susar forbi, med jobb, henting, bringing, øvingar her og møter der. Og vips, så er det faktisk 4 dagar sidan sist eg blogga. Iiiiiiiik!

Ikveld sitt eg åleine i stova, med levande ljos rundt meg, "gullrekka" summande bak ryggen, og to jenter trygt i seng. Eg har innleia ein 10 dagars periode som brass-enke. For den som treng litt meir forklaring, så viser eg til begrepet "fotball-enke". Eg har det litt på same måten, berre at mannen min (heldigvis) ikkje er hjernevaska på fotball, men på brassband-musikk. Neste helg er det tid for den årlege underholdningskonkurransen Siddis, og korpset hans satsar stort på alle slike arrangement. Og når eg seier satsar, så betyr det at tysdag er den einaste kvelden dei tek fri iløpet av dei neste 10 dagane. Det i seg sjølv er jo ganske heftig. Men så har det seg slik at Bergen ligg på vegen mellom øvingslokalet og heimen. Bergen er staden der rosamannen jobbar, og for at han ikkje skal reise seg ihjel er det mykje greiare at han overnattar hjå ein god kollega eller ein annan kamerat når han skal på jobb dagen etterpå. Dei vanlege mandagskveldane når han er på øving er me vande til no. Eg ser ikkje mørkt på det, for denne kvelden har òg vorte min faste scrappekveld. Men med ein så intens periode er det klart at både eg og jentene vil sakne "guten vår", som Oda seier. Lyspunktet er at det vert ei lang rekkje av scrappekveldar til mor. Du veit - aldri så gale at det ikkje er godt for noko!

Dagens bilder er loppefunna frå turen til Ulvik 4. oktober. Det vesle skatollet skal målast og få sin plass på jenterommet. Oda tok det til seg med det same det kom i hus, og sat ute i gangen og gjorde "lekser" den fyrste kvelden. No står møbelet i stova og ventar på at mor skal finne tid og inspirasjon til pussing og maling. Det er jo frykteleg dumt å kjøpe oppussinsobjekt utan å pusse det opp......


Dei andre sakene fann eg utanfor loppemarknaden, hjå ein mann med bil og tilhengar, som nok hadde tømt både eige og kanskje andre sitt hus på vegen.

Ei gammal knivkasse, omtrent lik den eg har på kjøkkenet til post. Denne her tenkte eg skulle få plass i stova, til rekningar og andre triste ting som treng litt system.


To gamle bøker kjøpte eg hjå han, hovudsakleg for å rive dei sund og bruke dei til eit prosjekt eg har på scrapperommet for tida....


Og til slutt eit krusifiks eg ikkje klarte å lausrive meg frå. Eg veit ikkje heilt enno kvar det skal henge, men opphenget er brotna av, så fyrst må eg finne eit patent for å få hengt det opp.


Ikveld trur eg faktisk ikkje det vert scrapping, men blogging, litt rydding og ein tidleg kveld.

Natti!

Kvinner frå Venus, men kvar i alle dagar kjem menn frå?

Jaudå, eg har høyrt at dei kjem frå Mars. Og t dei kjem frå ein annan planet er iallefall sikkert!

Det er ikkje ofte eg og rosamannen er skikkeleg ueinige. Ikkje slik at temaet kjem opp att gong på gong, utan at me nærmar oss ei løysing eller eit kompromiss, iallefall. Men i kjølvatnet av den ferdigstillte renoveringa av huset - på utsida (!) - har me fått ein aldri så liten "issue", som det heiter på godt norsk.

Problemet ser du her:

Ein ganske alminneleg utelampe. Passe fin, passe pris, passe lys når det elles er mørkt ute. Men det er èin ting som absolutt ikkje passar. Eg held faktisk på å få fnatt då eg oppdaga det. Her kjem eg heim frå butikken, laurdagskveldsen og lunch til arbeidsfolket er fanga, og eg stig intetanande ut av bilen. I stillaset sit Pompel og Pilt og dinglar med beina, såre fornøgd med eigen innsats. Eg slepp nesten varene ned i rein vantru. Den fine, oppoverlysande lampen min er plassert skyhøgt oppå veggen. Eg har jo sjølv sett at eletrikar-røyra gjekk ut der oppe ein stad, men eg var jo totalt overbevist om at mannen hadde ein plan for det der - at det skulle komme ei kobling og ein ledning nedover ein meter eller halvannan, før den munna ut i ein lampe. Men neidå, midt der oppe - med perfekt lys til fugleparet som brukar å hekke på ytterste takbjelken, der hang lampen.

Mannen vart nok litt såra og vonbroten - her hadde han jobba og stått på, og alt han fekk var kjeft (Og sjølvsagt skal eg jo vere bra fornøyd med at lampen kom opp så fort - den vart jo innkjøpt berre for ein månad sidan!). Sjølv syns han plasseringa var genial; Målet om lys i heile hagen bort til uthuset var nådd, kva meir skulle til? Å prøve å flette inn at det ikkje såg så bra ut var nyttelaust. Eg prøvde å illustrere det ved å peike på lampen over uthusdøra, som peikar nedover. Tilogmed den heng lågare, men om det var ein slik lampe kunne eg til ein viss grad forstå tankegangen. Trur du det hjalp? For å sei det som dei gjorde i ein reklame for fisk (eller noko slikt, der kommentaren iallefall kjem frå ein som gneg på ein turr pinne); Deinna e' go' nok! Eg har lova meg sjølv og andre at til våren, når me skal oppatt med stillas for å male resten av huset - då skal lampen flyttast!! Mannen på si side har lova meg at så lenge det er han som gjer slikt arbeid, og han faktisk likar plasseringa, så vert lampen hengjande.

Som du skjønar går me ein spanande vår i møte (og endå er det "berre" haust - me har jo tid til tallause diskusjonar før dette vert aktuelt igjen....) . Eg reknar med det store utelampespørsmålet vert ubesvart fram til den tid, men at motstandaren satsar på at det går som vanleg: ein venjer seg til det utrulegaste, og gløymer korleis det eigentleg skulle vere.

Men ikkje denne gongen, nei! (fortsetjing fylgjer - te' vaoren ain gong!)